Navigeren door betalingsuitdagingen in wereldwijde e-commerce

Betalingsuitdagingen waarmee verkopers worden geconfronteerd

Hoewel een vlotte betalingsstroom en een samengestelde reeks methoden ideaal klinken, is het implementeren en beheren van dat systeem geen sinecure voor verkopers. Door samen te werken met groeiende e-commercebedrijven heb ik uit de eerste hand ervaring opgedaan met de verschillende moeilijkheden waarmee ze worden geconfronteerd bij het afhandelen van grootschalige betalingen. Hier zijn enkele van de meest voorkomende hindernissen en valkuilen en waarom ze ertoe doen:

📌 Technische integraties en complexiteit

Om meerdere betaalmethoden en providers te ondersteunen, moeten merchants vaak complexe technische integraties uitvoeren. Elke betalingsgateway of -provider kan zijn eigen API, zijn eigen eigenaardigheden en zijn eigen onderhoudseisen hebben. Als u besluit om vijf verschillende betalingsopties aan te bieden, kunt u uiteindelijk met vijf verschillende integraties jongleren (tenzij u een aggregator of een orkestratielaag gebruikt om ze te consolideren). Veel groeiende bedrijven worstelen met het opzetten van deze betalingssystemen, vooral in een vroeg stadium. Het vereist gespecialiseerde kennis om foutloos te integreren – een slecht geïmplementeerde betalings-API kan leiden tot mislukte transacties of zelfs beveiligingsproblemen.

Niet elke handelaar heeft een groot technisch team, en het besteden van ontwikkelaarsuren aan betalingen betekent minder tijd voor andere functies. Als gevolg hiervan beperken sommige verkopers de methoden die ze aanbieden, simpelweg vanwege de integratielast. Anderen gaan door, maar komen dan terecht bij brandbestrijdingsproblemen in meerdere systemen. Een van de manieren waarop de industrie dit aanpakt, is door middel van betalingsorkestratieplatforms , die fungeren als een uniforme laag om meerdere betalingsproviders te beheren. Deze platforms kunnen de belasting van het technische team van een handelaar verminderen door de verbindingen af te handelen en een enkele interface te bieden. Ze kunnen ook slimme routering mogelijk maken (een transactie naar een andere provider sturen als die mislukt) om de betrouwbaarheid te vergroten. Het gebruik van dergelijke platforms is echter zelf een integratie en vaak een aanzienlijke investering.

📌 Naleving en complexiteit van de regelgeving

Betalingen zijn sterk gereguleerd, en terecht, want ze hebben te maken met geldverkeer en persoonlijke gegevens. Handelaren raken vaak verstrikt in een web van regelgeving: PCI DSS voor kaartbeveiliging, GDPR of andere wetten inzake gegevensprivacy, PSD2 en sterke authenticatieregels in Europa, AML/KYC als ze bepaalde transacties afhandelen, enzovoort. Voor een handelaar wiens kernactiviteit de detailhandel is, niet de financiële sector, kan dit overweldigend zijn. Het verwaarlozen van naleving is gevaarlijk – het kan leiden tot boetes of afgesneden worden door betalingspartners. Toch zien veel startups en KMO’s deze aspecten in eerste instantie over het hoofd.

Zoals een fintech-expert opmerkte, hebben beginnende bedrijven de neiging zich te concentreren op technologie en gebruikersinterface, maar compliance is “fundamenteel voor een sterk, duurzaam bedrijf”, niet alleen een selectievakje. Als u een handelaar bent, moet u mogelijk investeren in compliance officers of bepaalde compliancetaken uitbesteden aan uw betalingsproviders. Maar vertrouwen op providers gaat maar zo ver; Uiteindelijk is de handelaar verantwoordelijk voor hun einde. Zelfs als u bijvoorbeeld een gateway van derden gebruikt (zodat u kaartgegevens niet rechtstreeks aanraakt), moet u nog steeds rechtmatig omgaan met klantgegevens en correct reageren op zaken als geschillen over terugboekingen. Bij grensoverschrijdende verkoop verdubbelt de complexiteit van de regelgeving – elk land kan zijn eigen wetten inzake consumentenbescherming of vereisten voor betalingsverwerking hebben.

📌Expertise op het gebied van fraudebeheer en beveiliging

Zoals eerder vermeld, is fraudepreventie een voortdurende strijd. Grote handelaren hebben vaak hele teams of geavanceerde systemen die zich toeleggen op het monitoren van transacties, het beoordelen van gemarkeerde bestellingen en het aanpassen van frauderegels. Kleinere handelaren kunnen volledig vertrouwen op de basisfraudecontroles die hun betalingsdienstaanbieder (PSP) aanbiedt. Maar de beperkingen van het uitsluitend vertrouwen op vooraf gedefinieerde aanbiedingen van PSP’s worden duidelijk naarmate u opschaalt. Een generiek fraudefilter kan ofwel te streng zijn (goede klanten blokkeren) of te laks (fraude doorlaten) voor uw specifieke bedrijfsmodel. Het afstemmen ervan vereist kennis en soms extra gereedschap. Fraude beheren betekent ook het afhandelen van terugboekingen (wanneer klanten kosten betwisten). Elke terugvordering kost mogelijk niet alleen inkomsten en goederen, maar ook vergoedingen en schade aan uw reputatie bij betalingsverwerkers.

Hoge terugvorderingspercentages kunnen er zelfs voor zorgen dat een handelaar op de zwarte lijst komt te staan van kaartnetwerken. Verkopers staan dus voor een uitdaging: hoe kunnen ze de fraudecijfers laag houden zonder de conversieratio’s negatief te beïnvloeden. Het vereist vaak investeringen in betere oplossingen voor fraudedetectie (sommige gebruiken machine learning, device fingerprinting, enz.) of het inhuren van fraudeanalisten. Dat zijn kosten en complexiteiten die niet voor de hand liggen als een bedrijf net begint. Zoals een inzichtelijk rapport benadrukte, is elke geweigerde betaling die had kunnen worden goedgekeurd een verloren verkoop, en dat leidt wereldwijd tot enorme verliezen. Verkopers moeten dus de goedkeuringspercentages optimaliseren (soms door meerdere overnameverbindingen of terugvalopties te hebben) terwijl ze nog steeds fraude opsporen – een zeer delicaat evenwicht.

📌 Meerdere aanbieders en fragmentatie

Wanneer een handelaar uitbreidt naar nieuwe markten, merken ze vaak dat één betalingsprovider (PSP) niet alles kan. Misschien ondersteunt hun belangrijkste PSP geen populaire lokale betaalmethode in land X, dus integreren ze daar een extra specialist voor. Of ze merken dat hun autorisatiepercentages in land Y slecht zijn bij hun huidige acquirer, dus voegen ze er nog een toe. Na verloop van tijd kunnen deze scenario’s leiden tot een gefragmenteerde betalingsinstelling: verschillende gateways voor verschillende regio’s of methoden. Het beheren van al deze dingen kan een nachtmerrie zijn. Afstemming wordt complex: het kan zijn dat u afzonderlijke rapporten van elke provider krijgt en deze moet consolideren om uw verkopen te kunnen bijhouden.

Als een klant om een terugbetaling vraagt, moet u uitzoeken welk systeem zijn betaling heeft verwerkt. Payment orchestration komt hier binnen als een mogelijke oplossing: het kan meerdere providers op één platform centraliseren, slimme routering automatiseren en één dashboard bieden. Maar nog niet alle bedrijven zijn er of kunnen zich dergelijke oplossingen veroorloven. Zonder orkestratie moeten verkopers vaak interne dashboards en logica bouwen om de wirwar van betalingsstromen te beheren. Het is een uitdaging die zowel technische als operationele inspanningen vereist.

📌 Afhankelijkheid van de functies en roadmap van PSP

Veel verkopers gebruiken voor het gemak een externe betalingsdienstaanbieder. Dat betekent meestal dat je alleen de functies krijgt die de PSP biedt. De situatie kan beperkend zijn. Als de PSP bijvoorbeeld geen ondersteuning biedt voor een nieuwe betaalmethode die aan populariteit wint, wacht je af en hoop je dat ze deze toevoegen, of je integreert deze via een andere provider (met de hierboven genoemde betalingsuitdagingen). Als de fraudetools van de PSP geen nieuw type zwendel opvangen, heeft u misschien niet de flexibiliteit om u snel aan te passen. Hoewel sommige PSP’s uitgebreide aanpassingsmogelijkheden bieden, blijven andere grotendeels onaanpasbaar. Gebonden zijn aan één platform kan een vendor lock-in creëren, waarbij het overstappen naar een andere oplossing of het toevoegen van nieuwe mogelijkheden erg kostbaar wordt (omdat je klanten opnieuw zou moeten integreren of zelfs klanten zou moeten vragen om opgeslagen betalingsgegevens te migreren).

Dit is de reden waarom sommige grotere handelaren ervoor kiezen om meer intern te bouwen of meerdere PSP’s te gebruiken, om te voorkomen dat ze al hun eieren in één mandje leggen. Het jongleren met meerdere systemen heeft echter zijn kosten, zoals we hebben besproken. Het is een afweging: het gemak van een enkele PSP versus de flexibiliteit van een meer op maat gemaakte aanpak. Verkopers moeten proactief communiceren met hun PSP’s, pleiten voor essentiële functies en een back-upplan hebben als niet aan hun behoeften wordt voldaan. Het vooraf gedefinieerde aanbod van de PSP kan ook kostenstructuren bevatten die niet optimaal zijn (misschien kunnen directe bankbetalingen bijvoorbeeld kosten besparen, maar als de PSP ze niet native ondersteunt, zit je vast aan duurdere methoden).

📌 Schaal- en prestatieproblemen

Naarmate uw volume groeit, kan een betalingssysteem dat prima werkte voor een kleine winkel, limieten gaan bereiken. Er zijn technische schaalproblemen (ervoor zorgen dat de kassa pieken in het verkeer aankan, dat de betalingsgateway u niet afknijpt, enz.) en ook financiële problemen (hogere volumes kunnen betere tarieven vereisen of hogere reservevereisten van verwerkers veroorzaken). Een uitdaging waarmee verkopers worden geconfronteerd, is heronderhandelen en optimaliseren naarmate ze opschalen – dit kan inhouden dat ze met meerdere banken of PSP’s samenwerken om betere transactietarieven te krijgen, of upgraden naar bedrijfsplannen voor meer betrouwbaarheid. Dat alles kost tijd en knowhow. Bovendien betekenen nieuwe markten vaak nieuwe valuta’s en de noodzaak van valutaconversie, wat FX-overwegingen (deviezen) en soms regelgevende hindernissen toevoegt (bijv. het hebben van lokale entiteiten of lokale bankrekeningen om geld efficiënt te repatriëren).

📌 Diversiteit in regelgeving en updates

Vooral wanneer ze internationaal actief zijn, moeten verkopers gelijke tred houden met een voortdurend evoluerend regelgevingslandschap. Het ene jaar is het PSD2 in de EU die tweefactorauthenticatie op betalingen vereist; een ander jaar kan het een nieuwe wet op de consumentenrechten in Brazilië zijn die van invloed is op de manier waarop terugbetalingen moeten worden afgehandeld; Elders kan een land gegevenslokalisatie opleggen (betalingsgegevens moeten in het land zelf worden opgeslagen). Deze zijn niet hypothetisch – ze komen regelmatig voor. De Europese regelgeving heeft er bijvoorbeeld toe geleid dat veel handelaren de afgelopen jaren 3D Secure 2.0 hebben geïmplementeerd om te voldoen aan het PSD2-mandaat voor sterke klantauthenticatie. Dat was voor veel bedrijven een belangrijk project, dat soms wrijving met klanten veroorzaakte totdat het was gladgestreken. Niet-naleving betekent dat transacties door banken kunnen worden geweigerd of dat er boetes kunnen worden opgelegd. Verkopers merken dus dat ze een intern team of externe adviseurs nodig hebben om de betalingsregelgeving voortdurend in de gaten te houden en de nodige veranderingen te begeleiden.

Het is duidelijk dat het beheren van online betalingen een veelzijdige uitdaging is. Het is niet zo eenvoudig als ‘gewoon een kassa aansluiten’. De meest succesvolle handelaren benaderen betalingen als een strategische functie van het bedrijf. Ze zetten er middelen voor in – of het nu gaat om interne experts of vertrouwde betalingspartners – in het besef dat een goed geoliede betalingsoperatie een concurrentievoordeel kan zijn (hogere conversie, minder verliezen), terwijl een wankele operatie een knelpunt of aansprakelijkheid kan zijn.

Een trend om deze betalingsuitdagingen aan te pakken, is de opkomst van betalingsorkestratie en uniforme betalingsplatforms, zoals gezegd. Deze oplossingen zijn bedoeld om een groot deel van de complexiteit aan te kunnen: u integreert één keer met de orkestratielaag en deze maakt verbinding met meerdere betaalmethoden, optimaliseert de routering en biedt een enkel overzicht van gegevens. Het kan ook bepaalde nalevingslasten abstraheren. Verkopers moeten echter beoordelen of een dergelijke oplossing past bij hun omvang en businesscase, aangezien het een andere partner in de keten toevoegt.

Uiteindelijk moeten verkopers proactief zijn: investeer in een vroeg stadium in een solide betalingsinfrastructuur en expertise, in plaats van betalingen als een bijzaak te beschouwen. Zoals het gezegde in betalingen luidt, als u denkt dat een goede betalingsafhandeling duur is, probeer dan een slechte betalingsafhandeling – mislukte betalingen en fraude kunnen veel meer kosten dan dingen vanaf het begin goed te doen.

Banken en fintechs: een evoluerend betalingsecosysteem

Van oudsher stonden banken centraal in betalingen (ze geven immers kaarten uit en houden rekeningen aan), maar ze stonden niet altijd bekend om hun innovatie of flexibiliteit in handelsdiensten. In de afgelopen jaren hebben banken echter hun betalingsdiensten uitgebreid en partnerschappen gesmeed met fintech-bedrijven om de moderne, digitale handelswereld beter van dienst te zijn. Dit veranderende landschap is belangrijk voor verkopers, omdat het nieuwe opties en verbeteringen kan opleveren op het gebied van grensoverschrijdende betalingen en betalingservaringen van klanten.

➤ Digitale portemonnees en mobiele apps van banken

Veel banken over de hele wereld hebben hun eigen digitale portemonnees of mobiele betaalapps gelanceerd. Ze realiseerden zich dat als ze klanten geen vriendelijke manier bieden om via smartphones te betalen, technologiebedrijven het gat zullen opvullen. Sommige banken laten klanten bijvoorbeeld collega’s of verkopers rechtstreeks betalen via de mobiele app van de bank, met alleen een telefoonnummer of QR-code. Banken ondersteunen ook steeds vaker integraties met grote mobiele portemonnees (zodat een klant eenvoudig zijn bankpas aan een mobiele portemonnee kan toevoegen en deze online of contactloos kan gebruiken). Zo blijven banken relevant in de dagelijkse transacties van hun klanten. Voor verkopers betekent dit dat u bij het afrekenen betalingsopties kunt zien die in wezen door de bank gedekte portemonnees zijn. Het accepteren van betalingen van deze bank-apps kan soms net zo eenvoudig zijn als het toevoegen van een nieuwe methode via uw acquirer, en ze rijden vaak op directe bankoverschrijvingsrails. Het voordeel is vertrouwen en bereik – consumenten vertrouwen hun banken, en als hun bank-app u rechtstreeks kan betalen, is dat een hindernis minder. In sommige regio’s hebben banken uit meerdere landen zelfs samengewerkt om bankoverschrijdende portefeuilles te maken die internationaal werken.

➤ Peer-to-peer (P2P) gaat commercieel

We noemden P2P-apps in het vorige gedeelte. Interessant is dat deze in sommige markten door banken of door banken worden geleid. Er zijn bijvoorbeeld interbancaire P2P-betalingsdiensten (waarbij meerdere banken samenkomen om directe overschrijvingen tussen hun klanten mogelijk te maken, vaak via een eenvoudige alias zoals e-mail of telefoon). Een opmerkelijk geval is een systeem in de VS dat is gelanceerd door een netwerk van grote banken dat directe P2P-betalingen mogelijk maakt. Deze door de bank gesteunde P2P-diensten betreden nu de winkelruimte , waardoor klanten bedrijven net zo gemakkelijk kunnen betalen als vrienden. Voor verkopers, als een dergelijk systeem populair is in uw doelmarkt, wilt u het kunnen accepteren. Het goede nieuws is dat banken meestal een duidelijke manier bieden voor bedrijven om lid te worden (vaak via de eigen bank van de handelaar). Het feit dat banken P2P voor de detailhandel ondersteunen , betekent eenvoudigere, vaak realtime betalingen die rechtstreeks op uw rekening worden gestort, met lage kosten. Het is een teken dat banken de innovaties van fintechs op het gebied van gebruikerservaring erkennen en zich eraan aanpassen.

➤ Fintech-partnerschappen voor grensoverschrijdende betalingen

Grensoverschrijdende betalingen (internationaal geld verzenden of ontvangen) zijn van oudsher traag en duur wanneer ze via traditionele banken worden gedaan (denk aan bankoverschrijvingen of correspondentbankieren). Fintech-bedrijven zagen hier een kans en hebben oplossingen gebouwd voor snellere, goedkopere grensoverschrijdende stromen. Banken realiseren zich dit en werken steeds vaker samen met fintechs om hun aanbod te verbeteren. Volgens brancherapporten is ongeveer 62% van de banken actief op zoek naar partnerschappen met fintech-bedrijven om grensoverschrijdende betalingsoplossingen te verbeteren. Deze partnerschappen kunnen ertoe leiden dat banken achter de schermen fintech-platforms gebruiken om binnen enkele minuten in plaats van dagen geld naar het buitenland te sturen en betere wisselkoersen aan te bieden. Voor e-commercehandelaren kan dit zich vertalen in verbeteringen zoals een snellere afwikkeling van internationale verkopen, de mogelijkheid om buitenlandse leveranciers te betalen of efficiënter geld van buitenlandse klanten te ontvangen, en zelfs nieuwe diensten zoals rekeningen met meerdere valuta’s (waarbij een bank een handelaar gemakkelijk saldi in verschillende valuta’s laat aanhouden). Sommige banken integreren fintech-aangedreven diensten die transacties automatisch via de goedkoopste of snelste weg wereldwijd routeren. De uitbreiding op dit gebied is veelbelovend voor handelaren die wereldwijd zaken doen – het betekent dat de oude pijnpunten van grensoverschrijdende betalingen geleidelijk kunnen afnemen naarmate banken moderne technologie adopteren.

➤ Banken die handelsdiensten en -platforms aanbieden

Een andere trend is dat banken meer holistische handelaarsoplossingen bieden, soms in concurrentie met pure-play betalingsverwerkers. Banken bieden al lang basisrekeningen aan voor kaartverwerking, maar nu gaan sommige verder en bieden ze full-service betalingsgateways, online kassaoplossingen en zelfs diensten met toegevoegde waarde zoals analyse of loyaliteitsintegratie. Ze doen dit vaak door fintech-startups of white-labeling fintech-oplossingen over te nemen. Een bank kan bijvoorbeeld een e-commerce plug-in aanbieden die een kassa bevat met meerdere lokale betaalmethoden – iets waarvoor men zich historisch gezien tot een gespecialiseerde PSP zou wenden. Het voordeel voor handelaren die de oplossing van een bank gebruiken, zou een nauwere integratie met bankdiensten kunnen zijn (zoals alles van leningen tot kasbeheer onder één dak) en mogelijk betere tarieven (aangezien banken sommige tussenpersonen kunnen uitschakelen). Banken moeten echter nog een inhaalslag maken op het gebied van gebruikerservaring; dit is de reden waarom velen ervoor kiezen om samen te werken met fintechs of technologiebedrijven die uitblinken in UI/UX.

➤ Betere ondersteuning voor grensoverschrijdende e-commerce

Veel banken realiseren zich dat hun zakelijke klanten (handelaren) niet langer alleen lokaal opereren. Zelfs kleine bedrijven kunnen wereldwijd verkopen via online marktplaatsen of hun eigen websites. Dit dwingt banken om functies aan te bieden zoals dynamische valutaconversie (zodat een handelaar klanten in zijn lokale valuta kan laten betalen, maar in de valuta van de handelaar kan afrekenen), of rekeningen met meerdere valuta’s, of gemakkelijkere toegang tot internationale acquisitie. We zien ook dat sommige banken zich aansluiten bij internationale initiatieven of netwerken om grensoverschrijdende betalingen te vergemakkelijken (bijvoorbeeld deelname aan nieuwe real-time betalingsnetwerken die internationaal, of in ieder geval regionaal, functioneren). Al deze inspanningen betekenen dat handelaren in de nabije toekomst misschien niet zoveel afzonderlijke providers voor verschillende landen nodig hebben – hun hoofdbank of acquirer zou gemakkelijk meer wereldwijde transacties kunnen afhandelen.

➤ Convergentie van fintech en bank

De grens tussen banken en fintech-betalingsproviders vervaagt. Er zijn fintechs die banklicenties krijgen en banken die fintech-achtige apps lanceren. Voor merchants gaat het om het resultaat: meer keuzes en mogelijk meer innovatie. Een voorbeeld is de drang naar real-time betalingen: in Europa kiezen banken voor SEPA Instant Credit Transfer als standaard om betalingen in euro’s 24/7 binnen enkele seconden te laten verlopen. Regelgevers streven er zelfs naar om directe betalingen verplicht te stellen om ze alomtegenwoordig te maken. Naarmate deze infrastructuur standaard wordt, kunnen banken daar consumentvriendelijke diensten bovenop bouwen (stel je voor dat elke bankrekening kan functioneren als een Venmo/Zelle, maar ook elke handelaar direct kan betalen). Evenzo zijn er in andere regio’s soortgelijke bewegingen. De toekomst van betalingen omvat waarschijnlijk een nauwere samenwerking tussen banken en fintechs, die snelheid en gemak levert met het vertrouwen en de stabiliteit van banken.

Voor handelaren is het handig om deze bankinnovaties in de gaten te houden. Het kan betekenen dat u met uw bank betere voorwaarden kunt onderhandelen voor verwerking, of gebruik kunt maken van een nieuwe service die uw activiteiten vereenvoudigt. Als uw lokale bank nu bijvoorbeeld een plug-in voor e-commerce aanbiedt die alle populaire lokale betaalmethoden bevat (omdat ze samenwerken met een fintech-aggregator), kunt u uzelf behoeden voor het integreren van afzonderlijke oplossingen.

Kortom, banken zitten niet stil bij de disruptie van fintech. Ze passen zich aan – door digitale portemonnees te creëren, P2P-betalingen voor de detailhandel mogelijk te maken, samen te werken voor snellere grensoverschrijdende betalingen en hun aanbod van handelaarsdiensten te verbeteren. Deze evolutie komt handelaren ten goede door de concurrentie te vergroten en de toolkit voor betalingen uit te breiden. Het suggereert ook dat de toekomst meer geïntegreerde oplossingen zou kunnen brengen waarbij de kloof tussen wat een bank aanbiedt en wat een gespecialiseerde betalingsprovider biedt, veel kleiner is. Verkopers moeten zowel banken als fintech-aanbieders evalueren bij het opstellen van hun betalingsstrategie, omdat de beste oplossing een combinatie kan zijn (bijvoorbeeld het gebruik van de grensoverschrijdende service van een bank naast de superieure checkout-API van een fintech).

Wereldwijde betalingstrends en de Europese fragmentatiepuzzel

Het is belangrijk om alles in de context te plaatsen van de wereldwijde betalingstrends die de sector vormgeven en vervolgens in te zoomen op hoe handelaren – met name Europese handelaren – worden beïnvloed door regionale fragmentatie en diversiteit in regelgeving.

📈 Wereldwijde trends

1. Dominantie van digitale betalingen: Contant geld wordt gestaag minder gebruikt voor zowel in-store als online transacties over de hele wereld. Consumenten omarmen digitale betalingen – of het nu gaat om kaarten, mobiele portemonnees of bankoverschrijvingen – in een ongekend tempo. In de afgelopen jaren is het gebruik van digitale portemonnees bijvoorbeeld omhooggeschoten; Prognoses tonen aan dat digitale portemonnees de komende jaren ongeveer 60%+ van de transactiewaarde van e-commerce voor hun rekening kunnen nemen. Dit betekent dat verkopers absoluut digitale betaalmethoden moeten ondersteunen, anders lopen ze het risico de meerderheid van de klanten van zich te vervreemden. Het betekent ook dat de concurrentie aan de gang is om de beste digitale betalingservaring te bieden (snelste, handigste, meest veilige), want daar liggen de conversies.
2. Mobile-first en omnichannel: Consumenten over de hele wereld gaan eerst voor mobiel. Veel shoppers gebruiken smartphones voornamelijk om te browsen en te kopen. Betalingservaringen evolueren dienovereenkomstig: met betalingen met één klik, biometrische authenticatie (vingerafdruk of gezichtsherkenning) op telefoons en het gebruik van berichten- of sociale apps om aankopen te vergemakkelijken. Betalingen worden ook steeds meer omnichannel, wat betekent dat klanten een naadloze ervaring verwachten, of ze nu op een website, een mobiele app of zelfs in een fysieke winkel zijn. Deze trend dwingt verkopers om hun betalingssystemen via verschillende kanalen te verenigen (bijvoorbeeld door ervoor te zorgen dat de opgeslagen betaalmethode van een klant in de app met evenveel gemak op de website of in de winkel kan worden gebruikt).
3. Realtime betalingen: De opkomst van real-time betalingsnetwerken (instant bankoverschrijvingen) in verschillende landen schept nieuwe verwachtingen. Op veel plaatsen kunnen mensen 24/7 (zelfs om 3 uur ’s nachts op zondag) direct geld naar elkaar sturen en het binnen enkele seconden duidelijk hebben. Naarmate dit genormaliseerd wordt, zullen ze verwachten dat online aankopen mogelijk ook sneller worden afgewikkeld. Deze trend wordt deels gevoed door regelgevende initiatieven (zoals overheden of centrale banken die directe betalingssystemen pushen) en deels door de vraag van klanten naar directheid. Voor verkopers kan dit een snellere cashflow betekenen (geen wachtdagen meer voor geld) en ook nieuwe manieren om te betalen (zoals request-to-pay-schema’s, waarbij u een verzoek verzendt en de klant een directe push-betaling vanaf zijn rekening autoriseert).
4. Geïntegreerde financiën: Een andere grote trend is dat betalingen (en financiële diensten) ingebed raken in niet-financiële platforms. E-commercesoftware kan bijvoorbeeld worden geleverd met ingebouwde betalingsverwerking, apps voor het delen van ritten hebben ingebouwde betalingen, sociale-mediaplatforms faciliteren nu rechtstreeks aankopen. Deze trend suggereert dat het onderscheid tussen “betalingsproviders” en “handelsplatforms” aan het vervagen is. Verkopers kunnen merken dat het platform dat ze gebruiken om hun winkel of service te runnen (of het nu een marktplaats, een SaaS-winkelbouwer, enz. is) wordt geleverd met geïntegreerde betalingsopties die zijn geoptimaliseerd en klaar voor gebruik. Een dergelijke regeling kan de installatie vereenvoudigen, hoewel het ook minder flexibiliteit kan betekenen bij het kiezen van providers.
5. Datagestuurde personalisatie en beveiliging: Naarmate betalingen digitaal worden, genereren ze veel gegevens. Wereldwijde trends laten zien dat bedrijven deze gegevens gebruiken om gebruikerservaringen te verbeteren, zoals gepersonaliseerde aanbiedingen of het vlotter laten verlopen van toekomstige betalingen door gedrag uit het verleden te analyseren. Evenzo worden gegevens en AI intensief gebruikt om de beveiliging te verbeteren (fraudedetectiesystemen die leren en zich aanpassen). Een AI kan bijvoorbeeld een verdacht ogende transactie goedkeuren omdat hij een subtiel patroon herkent dat aangeeft dat het eigenlijk de klant is (of omgekeerd, een ogenschijnlijk normale transactie blokkeren omdat hij een verborgen teken van fraude ziet).

Deze gegevensgestuurde aanpak zit ten grondslag aan services zoals “netwerktokens” of “visumtokens” die kaartgegevens automatisch bijwerken wanneer een kaart verloopt, waardoor mislukte transacties worden verminderd, of op risico gebaseerde authenticatie die de gebruiker alleen uitdaagt (zoals bij een OTP) wanneer het risico hoog is, anders stilletjes goedkeurt om het soepel te laten verlopen. Verkopers profiteren hiervan door hogere slagingspercentages en minder wrijving voor goede klanten te zien.

📈 Europese versnippering en diversiteit

Europa is een fascinerend en soms frustrerend geval van betalingen. Ondanks de inspanningen van de Europese Unie om een eengemaakte digitale markt te creëren, blijft het betalingslandschap sterk gefragmenteerd over de Europese landen. Elk land heeft vaak zijn eigen favoriete betaalmethoden en bankpraktijken. Een paar voorbeelden:

• Duitsland heeft een traditie van facturering en automatische incasso, en Duitsers hebben ook op grote schaal PayPal ingevoerd. Het creditcardgebruik in Duitsland is lager dan in bijvoorbeeld Frankrijk of het Verenigd Koninkrijk.
• Nederland geeft de voorkeur aan hun bankoverschrijvingssysteem (waarvan we opmerkten dat het daar een online aandeel van ~75% heeft).
• Scandinavische landen zoals Zweden hebben een hoge acceptatie van mobiele betalingsapps en een snelle verschuiving naar cashless, plus hun app voor bankoverschrijvingen (Swish in Zweden).
• Oost-Europese landen hebben mogelijk een lagere kaartpenetratie, dus rembours en lokale bankoverschrijvingssystemen of zelfs contante vouchers kunnen gebruikelijker zijn.
• Het VK, hoewel niet meer in de EU, heeft een hoog kaartgebruik en gebruik van digitale portemonnees (Apple Pay, enz.) en ook hun eigen snellere betalingsnetwerk dat steeds vaker wordt gebruikt in fintech-apps.

Vanwege deze lappendeken moet een Europese handelaar (of een handelaar die in heel Europa verkoopt) zich aanpassen aan de voorkeuren van elke landinstelling. Er is geen universele oplossing. Deze versnippering strekt zich ook uit tot de infrastructuur: verschillende landen hebben verschillende banknetwerken en vaak verschillende fraudepatronen om op te letten.

Daar komt nog bij dat er sprake is van diversiteit in regelgeving , zelfs met overkoepelende EU-wetgeving. Regelgeving zoals PSD2 is van toepassing op de hele EU, maar de regelgever van elk land kan ze iets anders of in een ander tempo handhaven. De uitrol van de Strong Customer Authentication-vereiste van PSD2 kende bijvoorbeeld verschillende tijdlijnen en benaderingen in verschillende landen, wat voor enige verwarring zorgde. Daarnaast hebben sommige landen extra regels; Het ene land kan twee ontvangstbewijzen vereisen voor een transactie, een ander land kan een unieke belastingaangiftevereiste hebben voor betalingen, enz.

Inconsistente handhaving van de regelgeving in de lidstaten veroorzaakt complexiteit en onevenwichtigheden , zoals opgemerkt in Europese financiële analyses. Dit betekent dat een handelaar in Europa waakzaam moet zijn, niet alleen voor EU-regelgeving, maar ook voor lokale interpretaties of aanvullende wetten (zoals de Duitse BaFin-regelgeving of de Franse CNIL-richtlijnen voor gegevens, als voorbeelden).

Er worden inspanningen geleverd om de Europese betalingen te verenigen en te defragmenteren . Een belangrijk initiatief is het European Payments Initiative (EPI), dat tot doel heeft een uniform pan-Europees betalingssysteem te creëren (waarschijnlijk een account-to-account-gebaseerd systeem) om te concurreren met wereldwijde kaartnetwerken en betalingen in heel Europa te stroomlijnen. Als EPI slaagt, kan een handelaar misschien over een paar jaar een enkele “Europese” betaalmethode accepteren die effectief werkt voor elke EU-klant via zijn bank, wat de zaken vereenvoudigt. Tot nu toe is dat echter nog steeds aan de gang en blijft Europa een mozaïek.

Voor Europese handelaren (en degenen die Europa binnenkomen) is lokalisatie in betalingen de sleutel. U moet de betalingsstrategie per land behandelen:

• Bied de belangrijkste internationale methoden (kaarten, PayPal-achtige portemonnees) aan als basislijn.
• Voeg vervolgens de populaire methode van elk land toe: bijv. accepteer automatische incasso en factuur in Duitsland, het lokale bankoverschrijvingssysteem in Nederland, mobiele betalingsapps in Zweden, enz.
• Zorg ervoor dat uw fraudecontroles rekening houden met verschillende patronen (wat in het ene land normaal is, kan in het andere land vreemd zijn).
• Houd ook rekening met valutaproblemen – binnen de eurozone is de valuta hetzelfde, maar in het VK, de Scandinavische landen, enz. wilt u misschien prijzen in lokale valuta aanbieden om wrijving te verminderen.

Europese merchants worden ook zwaar getroffen door compliance (GDPR is een creatie van de EU, ook PSD2). Hoewel deze voorschriften uiteindelijk vaak de veiligheid en het vertrouwen verbeteren, dragen ze op korte termijn bij aan de takenlijst van bedrijven (zoals het implementeren van nieuwe toestemmingsstromen en authenticatieprocessen). De diversiteit aan talen en de verwachtingen van de klant spelen ook een rol – bijvoorbeeld zelfs de manier waarop u de betalingspagina presenteert (sommige landen verwachten een doorverwijzing naar een banksite, andere geven de voorkeur aan een ingesloten formulier) kan het vertrouwen beïnvloeden.

Nog een aspect: gefragmenteerde banksystemen betekenen dat de kosten hoger kunnen uitvallen. Een handelaar heeft mogelijk meerdere bankrekeningen in Europa nodig om betalingen in verschillende landen efficiënt te innen, of betaalt hogere grensoverschrijdende kosten als dat niet het geval is. Dit is een deel van de reden waarom verenigende projecten en ook fintech-oplossingen zijn ontstaan – om die verborgen inefficiënties te verminderen.

Kortom, Europa omvat zowel de kansen als de hoofdpijn van wereldwijde e-commercebetalingen. Het heeft een hoge koopkracht van de consument en digitale acceptatie, maar vereist nuance om te navigeren. Verkopers die het goed doen – met lokale betalingsopties en vlotte ervaringen in elke markt – kunnen een continent van klanten aanboren. Degenen die ervan uitgaan dat Europa homogeen is, kunnen land voor land te maken krijgen met omschakelingsbelemmeringen of nalevingsproblemen.

Betalingsuitdagingen: laatste gedachten

Het begrijpen van betalingsverwerking in detail – van het eerste verzoek tot de uiteindelijke afwikkeling – is niet alleen een academische oefening, maar een praktische noodzaak voor elk online bedrijf dat veilig wil schalen. Betalingen vormen echt de ruggengraat van veilige online transacties.

Het betalingslandschap verandert voortdurend: banken en fintechs fuseren, wereldwijde trends wijzen op een verschuiving naar snellere en meer digitale betalingen, en in regio’s als Europa is het beheersen van fragmentatie een cruciaal aspect. Door op de hoogte te blijven van deze trends, kunnen bedrijven anticiperen op wat klanten kunnen verwachten. Als bijvoorbeeld directe bankbetalingen of een nieuwe digitale portemonnee de norm worden, kunt u zich onderscheiden als early adopter.

Tot slot, het beheersen van betalingsverwerking gaat over het combineren van veiligheid met gemak. Het gaat erom dat die complexe dans van twee seconden van klik tot bevestiging onzichtbaar en verrukkelijk wordt voor de klant, terwijl achter de schermen alle beveiligingen aanwezig zijn. Verkopers die dit bereiken, zullen niet alleen minder mislukte transacties of fraudeproblemen zien, maar ook iets van onschatbare waarde winnen in e-commerce: het vertrouwen van klanten over de hele wereld, die weten dat ze met een gerust hart op “Betalen” kunnen klikken.

Veelgestelde vragen